واژۀ «علم» گاهی به «دانش» ترجمه شده است، و گاهی به «معرفت»، و گاهی به «تخصص»، و گاهی به «نبوغ نظامی»، و گاهی به «شمّ اقتصادی»، و گاهی به… .

در آیۀ ۲۴۷ سورۀ بقره، در قصۀ طالوت آمده:
«قالَ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاهُ عَلَیْکُمْ وَ زادَهُ بَسْطَهً فِی الْعِلْمِ وَ الْجِسْم‏…»
پیامبرشان تأکید کرد:‌ «خدا طالوت را برایتان انتخاب کرده و از نظر نبوغ نظامی و نیروی بدنی، بر شما برتری‌اش داده است… .»

در جریان درخواست سِمت از طرف حضرت یوسف علیه‌السلام:
«قالَ اجْعَلْنِی عَلى‏ خَزائِنِ الْأَرْضِ إِنِّی حَفِیظٌ عَلِیمٌ» ۵۵
یوسف پیشنهاد کرد: «مرا به ‌سِمت خزانه‌داری مملکت منصوب کن؛ چون من هم متعهدم و هم متخصص.»

در داستان قارون:
«قالَ إِنَّما أُوتِیتُهُ عَلى‏ عِلْمٍ عِنْدِی…‏» ۷۸
او گفت: «این‌همه ثروت با شمّ اقتصادی خودم گیرم آمده است.»

در آیۀ ۱۹ سورۀ آل‌عمران:
«إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلامُ وَ مَا اخْتَلَفَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتابَ إِلاَّ مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیاً بَیْنَهُمْ…»
از نظر خدا، دین صحیح یعنی تسلیم‌شدن در برابر او؛ ولی عالمان زیاده‌خواه اختلاف‌نظر در معارف دین را باب می‌کنند.

در سورهٔ إسراء هم آمده:
قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لا تُؤْمِنُوا إِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذا یُتْلى‏ عَلَیْهِمْ یَخِرُّونَ لِلْأَذْقانِ سُجَّداً ۱۰۷ وَ یَقُولُونَ سُبْحانَ رَبِّنا إِنْ کانَ وَعْدُ رَبِّنا لَمَفْعُولاً ۱۰۸
بگو: «قرآن را می‌خواهید باور کنید، می‌خواهید نه!» به آن‌هایی که قبل از آمدنش معرفتی ارزانی شده، وقتی قرآن برایشان خوانده ‌شود، سجده‌کنان با صورت به‌خاک می‌افتند و نجوا می‌کنند: «خدا در برپاییِ قیامت خُلف‌وعده نمی‌کند؛ چون وعدۀ خدا حتمی است.»

و بالاخره در سورۀ نجم:
«ذلِکَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ…»
هدفشان از علم‌آموزی فقط رسیدن به رفاه و راحتی دنیاست!… .